тампліе́р, ‑а, м.
Гіст. Член сярэдневяковага каталіцкага духоўна-рыцарскага ордэна.
[Фр. templier ад лац. templum — храм.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)