опуха
Том: 22, старонка: 298.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
Апу́ха ’аблямоўка кажуха’ (БРС), ’дошкі, якія прымацоўваюцца на краях саламянай страхі’ (Інстр. I, Мат. Гродз., Бірыла, Бел. антр., 2, 22). Рус. зах. опуха, рус., укр. опушка, польск. opucha ’футравая аблямоўка’. Рус. значэнне ’край лесу’, як і бел. ’дошкі на краю страхі’, трэба лічыць пераносным ад ’аблямоўка адзення’. Агульнапрынятае тлумачэнне рус. опушка ад ст.-рус. опушити ’аблямаваць’ (суч. бел. апушыць), звязанага з пухъ (Булахоўскі, Труды ИРЯ, 1, 159; Фасмер, 3, 147). Ст.-бел. опуха ўтворана, пэўна, у сувязі з гэтым жа дзеясловам (параўн. ст.-рус. просуха, прогрѣха, потѣха, утѣха). Апушына ’дошка з краю страхі’ < апух + ина.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
апу́ха ж.
1. (из меха) опу́шка, вы́пушка, оторо́чка;
2. плотн., обл. обши́вка, подши́вка;
◊ а. даражэ́й кажу́ха — погов. опу́ха доро́же кожуха́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кажу́х, -ха́ м.
1. кожу́х, тулу́п;
2. тех. ко́жух;
◊ апу́ха даражэ́й кажу́ха — погов. опу́ха доро́же кожу́ха; овчи́нка вы́делки не сто́ит
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даражэ́й нареч. сравнит. ст. доро́же, подоро́же;
◊ угаво́р д. за гро́шы — угово́р доро́же де́нег;
апу́ха д. кажу́ха — погов. опу́ха доро́же кожу́ха; овчи́нка вы́делки не сто́ит
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)