Verbum

анлайнавы слоўнік

о́нікс, -у, м.

Мінерал, разнавіднасць агату.

|| прым. о́ніксавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́нікс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

о́нікс, -су м., мин. о́никс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́нікс, ‑у, м.

Мінерал, разнавіднасць агату, у якім чаргуюцца слаі чорнай і белай афарбоўкі.

[Грэч. onyx — кіпцюр, ногаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

онікс

т. 11, с. 437

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Онікс 7/210, 570; 11/22

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

о́нікс

(гр. onyks = ногаць)

мінерал класа сілікатаў, разнавіднасць агату, у якім чаргуюцца слаі чорнай і белай афарбоўкі; выкарыстоўваецца ў ювелірнай справе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Арабскі онікс 7/570

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Сердалікавы онікс 9/496

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

о́никс мин. о́нікс, -су м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)