...ома

т. 11, с. 435

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

-ома

[гр. (onk)oma = пухліна]

другая састаўная частка складаных слоў, якая выкарыстоўваецца пры назвах пухлін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ома закон 6/256; 7/568; 8/309; 10/122, 265

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ома закон

т. 11, с. 435

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ом, о́ма, м.

У фізіцы — адзінка вымярэння электрычнага супраціўлення.

[Ад уласнага імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. о́м о́мы
Р. о́ма о́маў
о́м
Д. о́му о́мам
В. о́м о́мы
Т. о́мам о́мамі
М. о́ме о́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ом физ. ом, род. о́ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мезенхімо́ма

(ад мезенхіма + -ома)

саркома зародкавай злучальнай тканкі жывёл і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хандро́ма

(ад гр. chondros = храсток + -ома)

дабраякасная пухліна з храстковай тканкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АТЭРО́МА

(ад грэч. athēra кашка + ...ома),

кіста сальнай залозы, якая ўзнікае пры закупорцы вывадной пратокі. Бывае ў вобласці валасянога покрыва галавы, твару, шыі, машонкі ў выглядзе цвёрдай круглаватай бязбольнай пухліны. Мае цвёрдую капсулу з кашкападобнай белай масай. Магчыма нагнаенне. Лячэнне хірургічнае.

т. 2, с. 82

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)