озари́ть сов., прям., перен. азары́ць, асвяці́ць;

со́лнце озари́ло поля́ со́нца азары́ла (асвяці́ла) палі́;

улы́бка озари́ла лицо́ усме́шка азары́ла (асвяці́ла) твар;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

азары́ць сов., прям., перен. озари́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

озаря́ть несов., прям., перен. азара́ць, асве́чваць; см. озари́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асвяці́ць I сов., прям., перен. освети́ть; озари́ть;

аге́ньчык разагна́ў це́мру і ~ці́ў дрэ́вы — огонёк разогна́л тьму и освети́л дере́вья;

усме́шка ~ці́ла суро́вы тва́р — улы́бка освети́ла (озари́ла) суро́вое лицо́

асвяці́ць II сов., церк., перен. освяти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)