асвяці́ць I сов., прям., перен. освети́ть; озари́ть;
аге́ньчык разагна́ў це́мру і ~ці́ў дрэ́вы — огонёк разогна́л тьму и освети́л дере́вья;
усме́шка ~ці́ла суро́вы тва́р — улы́бка освети́ла (озари́ла) суро́вое лицо́
асвяці́ць II сов., церк., перен. освяти́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)