овчи́на аўчы́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

овчина

Том: 21, старонка: 341.

img/21/21-341_1945_Овчина.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

аўчы́на ж. овчи́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

муто́н​I м. (особо выделанная овчина) аўчы́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аўчы́на ’вырабленая авечая шкура’, рус. овчина, польск. owczyna, серб.-харв. о̀вчина ’вялікая аўца’ і ’аўчына’. Ад ovьka, параўн. літ. avikíena (Траўтман, 20, адносна ўтварэнняў такога тыпу гл. Атрэмбскі, Gramatyka, 9–10). Гл. Фасмер, 3, 116; Трубачоў, Происх., 69 і наст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)