нітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак.

1. што. Злучаць, змацоўваць нітамі¹.

2. перан., каго-што. Злучаць, звязваць.

Нітуе вясна сілы.

|| зак. знітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. нітава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нітава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ніту́ю ніту́ем
2-я ас. ніту́еш ніту́еце
3-я ас. ніту́е ніту́юць
Прошлы час
м. нітава́ў нітава́лі
ж. нітава́ла
н. нітава́ла
Загадны лад
2-я ас. ніту́й ніту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ніту́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нітава́ць несов. сбо́лчивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.

1. Злучаць, змацоўваць нітамі ​1.

2. перан. Злучаць, звязваць. Прынесла строгі і стройны план — трэцяя бальшавіцкая [вясна першай пяцігодкі]. Нітуе энергію, вядзе напралом, выцягваецца ў чацвёрты год апошні, напорны. Дудар. Пакуль .. [сэрца] б’ецца, пакуль не парвецца жылка, што нітуе яго з целам, ты жывеш. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нітава́ць

1. тэх. verbólzen vt, verschráuben vt;

2. перан. éinigen vt, zusámmenschweißen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нітава́ць

(польск. nitować, ням. nieten)

злучаць, змацоўваць нітамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Нітава́ць ’злучаць, склёпваць’ (Нас., Др., Грыг.), ст.-бел. нитовати (1498 г.) ’тс’. Запазычанне з ням. nieten ’тс’ праз польскую мову, параўн. ст.-польск. nitować (Кюнэ, 81; Булыка, Лекс. запазыч., 93).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нітава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. нітаваць і нітавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак.

1. гл. нітаваць.

2. што. Пераплесці, злучыць чым-н.

З. правады.

3. перан., каго-што. Аб’яднаць, згуртаваць.

З. брыгаду.

|| незак. зніто́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. зніто́ўванне, -я, н.

|| наз. знітава́нне, -я, н. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

nitować

незак. заклёпваць, нітаваць, злучаць заклёпкамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)