нікаці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. нікаці́н
Р. нікаці́ну
Д. нікаці́ну
В. нікаці́н
Т. нікаці́нам
М. нікаці́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нікаці́н, -ну м. никоти́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нікаці́н, ‑у, м.

Наркатычнае рэчыва, якое маецца ў тытуні.

[Фр. nicotine. Ад імя французскага дыпламата XVI ст. Nicot, які ўпершыню прывёз тытунь у Францыю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нікацін

т. 11, с. 339

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нікаці́н м Nikotín n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нікаці́н

(фр. nicotine, ад Nicot = імя фр. дыпламата)

ядавітае наркатычнае рэчыва, якое ўтрымліваецца ў тытуні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

нікаці́н

(фр. nicotine, ад J. Nicot = прозвішча французскага дыпламата, які ў 1560 г. завёз у Францыю тытунь)

ядавітае наркатычнае рэчыва, якое ўтрымліваецца ў тытуні.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

никоти́н нікаці́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nicotine [ˈnɪkəti:n] n. нікаці́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нікаці́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нікаціну. Нікацінавы пах. // Які мае ў сабе нікацін. Нікацінавая кіслага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)