няўзго́да
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
няўзго́да |
няўзго́ды |
| Р. |
няўзго́ды |
няўзго́д |
| Д. |
няўзго́дзе |
няўзго́дам |
| В. |
няўзго́ду |
няўзго́ды |
| Т. |
няўзго́дай
няўзго́даю |
няўзго́дамі |
| М. |
няўзго́дзе |
няўзго́дах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ *Няўзго́да, неўзго́да ’няшчасце, непрыемнае здарэнне’ (ТС), рус. невзгода ’тс’. Ад незафіксаванага + узго́да, параўн. рус. дыял. взгода ’міласць, мір’ (да год, гл.), у беларускай мове звычайна згода ’тс’. Па лінгвагеаграфічных прычынах малаверагодна запазычанне з рускай мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)