няўда́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Няўдачлівы чалавек.

|| ж. няўда́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няўда́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. няўда́чнік няўда́чнікі
Р. няўда́чніка няўда́чнікаў
Д. няўда́чніку няўда́чнікам
В. няўда́чніка няўда́чнікаў
Т. няўда́чнікам няўда́чнікамі
М. няўда́чніку няўда́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няўда́чнік м. неуда́чник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няўда́чнік, ‑а, м.

Няўдачлівы чалавек. [Максім:] — Тут я табе, браце, нічога параіць не магу, бо і сам такі ж няўдачнік, як і ты [Серафім]. Машара. Цяпер ужо здаецца, што я ніколі нічога не знайду, што я няўдачнік. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўда́чнік м. Únglücksrabe m -n, -n, Péchvogel m -s, -vögel

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нешчаслі́вец, -ліўца, мн. -ліўцы, -ліўцаў, м. (разм.).

Нешчаслівы чалавек; няўдачнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неуда́чник няўда́чнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няўда́чніца, ‑ы, ж.

Жан. да няўдачнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pechowiec

м. няўдачнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

lame duck [ˌleɪmˈdʌk] n. няўда́чнік; няўда́чніца; небара́ка, недарэ́ка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)