няста́ча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. няста́ча
Р. няста́чы
Д. няста́чы
В. няста́чу
Т. няста́чай
няста́чаю
М. няста́чы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

няста́ча, -ы, ж.

1. Адсутнасць каго-, чаго-н. у неабходнай колькасці; недахоп.

Н. рабочых.

2. Выяўленая пры праверцы чаго-н. недастача грашовых, матэрыяльных сродкаў, тавараў і пад.

Пакрыць нястачу тэрмінова.

3. Адсутнасць сродкаў для існавання; беднасць.

Прыціснутыя нястачаю, людзі шукалі пабочных заробкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няста́ча ж.

1. недоста́ток м., недоста́ча, нехва́тка;

2. нужда́, лише́ния мн.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няста́ча, ‑ы, ж.

1. Адсутнасць каго‑, чаго‑н. у неабходнай колькасці, недахоп. Нястача рабочых. Нястача грошай. □ Баец пачаў задыхацца. Грудзі распірала ад нястачы паветра, — здавалася, вось-вось хрусне горла. Быкаў. Шмат гора давялося перажыць.. [Анастасіі Фамінічне] у першыя гады замужжа. Зямлі мелі мала, і заўсёды ў чым-небудзь была нястача. Сіняўскі.

2. Недастача грошай, тавараў, выяўленая пры праверцы магазіна, установы і пад. Калі ў краме ёсць нястача, Дык «усушка» там няйначай. Крапіва. Правяраючы касу, Зіна выявіла нястачу. Васілёнак.

3. Адсутнасць дастатковых сродкаў для існавання; беднасць. Васіль .. чакаў, што Аўгіня, прыціснутая нястачаю, засмуткуе па куску хлеба і прыйдзе да яго. Колас. Мой край па царскаму закону Быў краем гора і нястач. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няста́ча ж

1. (недахоп) Mángel m -s, Mängel (чаго-н an D), dríngender Bedárf; Knáppheit f - (у забеспячэнні);

цярпе́ць няста́чу ў чым-н Mángel an etw. (D) léiden*;

2. (беднасць) Not f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Няста́ча ’недахоп, адсутнасць чаго-небудзь’ (ТСБМ), няста́так (нестатокъ) ’тс’ (Нас., Сл. ПЗБ), неста́тачны (нестаточный) ’недастатковы; нязбыўны’ (Нас.). Да стачыць ’быць дастатковым’, статак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бязво́ддзе, -я, н.

Адсутнасць, нястача вады, вільгаці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэфіцы́т, -у, М -цы́це, м.

1. Перавышэнне расходаў над даходамі.

Павелічэнне бюджэтнага дэфіцыту.

2. Недахоп чаго-н., нястача ў чым-н.

Гэтыя тавары цяпер у дэфіцыце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

privation [praɪˈveɪʃn] n. fml няста́ча

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

deficit [ˈdefɪsɪt] n. дэфіцы́т; няста́ча; недахо́п

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)