няслу́шна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| няслу́шна |
няслу́шней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
няслу́шна нареч. нерезо́нно, неоснова́тельно, несостоя́тельно
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
няслу́шна прысл únrecht, úngerecht (несправядліва)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
нерезо́нно нареч. няслу́шна;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
błędnie
памылкова; няслушна
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
niesłusznie
няправільна, няслушна; беспадстаўна; памылкова
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
míssverstehen
* vt неаддз. няслу́шна [няпра́вільна] разуме́ць
ein nicht mísszuverstehender Blick — недвухсэнсо́ўны по́зірк
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
opacznie
скажона; няправільна; няслушна;
zrozumieć co opacznie — няправільна зразумець што
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
opak
наадварот;
wszystko się dzieje na opak — усё ідзе наадварот;
zrozumieć co na opak — зразумець што не так; няслушна зразумець што
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ По́ўх 1 повх ’крот’ (беласт., Сл. ПЗБ; драг., Сл. Брэс.; Шатал., Сцяшк. Сл., Скарбы), ’мыш-палёўка’ (Сіг.), ’воўк’ (Бяльк.), ’гарнастай’ (Бяльк.), ’ласка’ (ЛАП), повух ’крот’ (бяроз., Выг.); укр. дыял. повх, польск. pilch ’жывёліна Myoxidae, грызун з вушамі без поўсці’, н.-луж. pjelch, чэш., слав. pich, славен. pólh ’соня’, харв. puh, балг. плъх, пльф ’пацук, Mus raitus’. Некаторыя няслушна (гл. Шустар-Шэўц, 2, 1077) лічаць запазычаннем са ст.-в.-ням. pilich, с.-в.-ням. bilch ’від мышы’ (Голуб–Колечкі, 278). Да прасл. *ръ!!!хъ < *pelsb(fb) < *polsb(jь); сюды ж пялёсы, пялясы ’з белымі палосамі на цёмным фоне’ (гл.), рус. пелёсый ’плямісты (пра жывёлу)’, параўноўваюць з літ. pelė ’мыш’, пат. pele ’тс’ < і.-е. *pel ’сівы, белаваты (пра колер)’, дапускаючы, што тут мае месца намінацыя паводле лысых вушных ракавін грызуноў; Немец (Этимология–1997–1999, 128) параўноўвае са ст.-чэш. oplchaly (БЕР, 5, 374–375, з літ-рай; Махэк₂, 460; Сной₂, 539; Глухак, 511). Аднясенне сюды назвы ваўка па колеравай прыкмеце (“шэры”) з’яўляецца вынікам табуізацыі; зрэшты, параўн. і ўкр. вовчок ’соня’. Сюды ж повхоточыны, повховыпьне ’паточаная кратамі зямля’ (Сл. Брэс., Шатал.).
◎ По́ўх 2 ’пячкур (рачная рыба)’ (Крыв.). Няясна. Магчыма, з noyxf (гл.) з-за плямістай афарбоўкі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)