няра́дны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
няра́дны |
няра́дная |
няра́днае |
няра́дныя |
| Р. |
няра́днага |
няра́днай
няра́днае |
няра́днага |
няра́дных |
| Д. |
няра́днаму |
няра́днай |
няра́днаму |
няра́дным |
| В. |
няра́дны (неадуш.)
няра́днага (адуш.) |
няра́дную |
няра́днае |
няра́дныя (неадуш.)
няра́дных (адуш.) |
| Т. |
няра́дным |
няра́днай
няра́днаю |
няра́дным |
няра́днымі |
| М. |
няра́дным |
няра́днай |
няра́дным |
няра́дных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Няра́д (нерядъ) ’беспарадак; нязгода’, дэрываты — нярад‑ на, няраднасць, нярадны (Нас.). Вытворнае ад рад (< *rędъ) (гл.), магчыма, праславянскага паходжання, параўн. рус. (смал., перм.) неряд ’беспарадак’, польск. nierząďбеспарадак, анархія; бяспраўе; распуста’, чэш. nerád ’смецце, дрэнь’, в.-луж. njerjad⇉н.-луж. njered ’тс’, славен. nered ’беспарадак, разладжанне’, серб.-харв. перед ’тс’, макед. перед ’тс’, балг. нереб ’тс’ (ne‑rędъ?, параўн. Махэк₂, 396; Шустар-Шэўц, 14, 1014).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)