няпо́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няпо́ўны няпо́ўная няпо́ўнае няпо́ўныя
Р. няпо́ўнага няпо́ўнай
няпо́ўнае		 няпо́ўнага няпо́ўных
Д. няпо́ўнаму няпо́ўнай няпо́ўнаму няпо́ўным
В. няпо́ўны (неадуш.)
няпо́ўнага (адуш.)		 няпо́ўную няпо́ўнае няпо́ўныя (неадуш.)
няпо́ўных (адуш.)
Т. няпо́ўным няпо́ўнай
няпо́ўнаю		 няпо́ўным няпо́ўнымі
М. няпо́ўным няпо́ўнай няпо́ўным няпо́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

«Аб арганізацыі навучальнай работы і ўнутраным распарадку ў пачатковай, няпоўнай сярэдняй і сярэдняй школе» (пастанова, 1935) 12/378

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

маламе́рны, -ая, -ае.

Невялікага памеру, няпоўнай меры.

М. абутак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маламе́рны, ‑ая, ‑ае.

Невялікага размеру, няпоўнай меры. Маламерная пасудзіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кансана́нс, ‑у, м.

1. Гарманічнае спалучэнне некалькіх гукаў; мілагучнасць; проціл. дысананс.

2. Від няпоўнай рыфмы, у якой націскныя галосныя розныя, але паслянаціскныя, а часам і пераднаціскныя гукі супадаюць.

[Фр. consonance.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

defective [dɪˈfektɪv] adj.

1. дэфекты́ўны, зага́нны; няспра́ўны, сапсава́ны; недаскана́лы

2. : ling. a defective verb дзеясло́ў з няпо́ўным спражэ́ннем, з няпо́ўнай парады́гмай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

CSE [ˌsi:esˈi:] (скар. ад Certificate of Secondary Education) (у Брытаніі) экза́мен на атрыма́нне пасве́дчання аб няпо́ўнай сярэ́дняй адука́цыі, які́ існаваў да 1988 го́да

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

part-time

[,pɑ:rtˈtaɪm]

adj.

зь няпо́ўнай працо́ўнай нагру́зкай

a part-time worker — рабо́тнік, які́ працу́е няпо́ўны працо́ўны дзень

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

феадалі́зм

(ад с.-лац. feudalis = феадальны)

грамадска-эканамічная фармацыя 1, заснаваная на манапольнай уласнасці феадалаў на зямлю і сродкі вытворчасці і няпоўнай уласнасці на прыгонных сялян.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АДЭНО́МА ПРАСТА́ТЫ,

дабраякаснае пухлінападобнае разрастанне прастаты. Назіраецца ў мужчын часцей пасля 50 гадоў. У развіцці адрозніваюць стадыі: перадклінічная, дызурыі (парушэнне мочаспускання), няпоўнай хранічнай затрымкі мачы, парадаксальнай затрымкі мачы. Ускладненні пры адэноме прастаты: вострая затрымка мачы, цыстыт, піеланефрыт і інш. Лячэнне на першых дзвюх стадыях кансерватыўнае (гігіенічны рэжым, дыета, медыкаментознае лячэнне, мясцовыя фізіяпрацэдуры), пасля — аперацыйнае.

т. 1, с. 146

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)