кансана́нс, ‑у,
1. Гарманічнае спалучэнне некалькіх гукаў; мілагучнасць;
2. Від няпоўнай рыфмы, у якой націскныя галосныя розныя, але паслянаціскныя, а часам і пераднаціскныя гукі супадаюць.
[Фр. consonance.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)