няпа́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няпа́рны няпа́рная няпа́рнае няпа́рныя
Р. няпа́рнага няпа́рнай
няпа́рнае		 няпа́рнага няпа́рных
Д. няпа́рнаму няпа́рнай няпа́рнаму няпа́рным
В. няпа́рны (неадуш.)
няпа́рнага (адуш.)		 няпа́рную няпа́рнае няпа́рныя (неадуш.)
няпа́рных (адуш.)
Т. няпа́рным няпа́рнай
няпа́рнаю		 няпа́рным няпа́рнымі
М. няпа́рным няпа́рнай няпа́рным няпа́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

няпа́рны непа́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няпа́рны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які не складае разам з іншым пары. Няпарны абутак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няпа́рны

1. únpaar(ig);

2. бат falsch gepáart

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

няпарны шаўкапрад

т. 11, с. 411

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

непа́рный няпа́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

azygous [ˈæzɪgəs] anat., biol. няпа́рны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

únpaar

a

1) няпа́рны

2) няцо́тны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Адзіне́ц (пра лася, кабана) (БРС, Гарэц., Касп., Інстр. II), ’адзіны сын у сям’і’ (КСТ), ст.-бел. одинець ’няпарны собаль’ (1541) (Нас. гіст.), ст.-рус. одинець, рус. одинец дзік або лось’, укр. одинець, польск. odyniec ’стары дзік або зубр’ (< укр.) да адзін. Гл. Патабня, РФВ, 1, 77.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

nieparzysty

nieparzyst|y

1. няцотны;

liczba ~a мат. няцотны лік;

2. няпарны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)