нямо́ глы разм. ).
Слабы, хваравіты.
Ішоў ён нямоглым крокам.
|| наз. нямо́ гласць , -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нямо́ глы
прыметнік, якасны
адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нямо́ глы нямо́ глая
нямо́ глае
нямо́ глыя
Р. нямо́ глага
нямо́ глайо́ глае
нямо́ глага
нямо́ глых
Д. нямо́ гламу
нямо́ глай
нямо́ гламу
нямо́ глым
В. нямо́ глы (неадуш. )о́ глага (адуш. )нямо́ глую
нямо́ глае
нямо́ глыя (неадуш. )о́ глых (адуш. )
Т. нямо́ глым
нямо́ глайо́ глаю
нямо́ глым
нямо́ глымі
М. нямо́ глым
нямо́ глай
нямо́ глым
нямо́ глых
Крыніцы:
piskunou2012 ,
prym2009 ,
sbm2012 ,
tsblm1996 ,
tsbm1984 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нямо́ глы ‑ая, ‑ае.
Разм. Слабы, хваравіты. І жыла ў ёй, у гэтай хатцы, старая, зусім нямоглая жанчына, якую ў нашай вёсцы і вялікія, і малыя, звалі баба Ёўга. Сачанка . Апошнія дні дажываў і Кручынін. Ён зусім аслабеў, стаў нямоглым, як стары. С. Александровіч . // Чалавек плюнуў пад ногі, тады павярнуўся і ўжо не тым нямоглым крокам, як сюды, пайшоў да варот адрыны. Брыль .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нямо́ глы разм. á ftlos; schwach (слабы ); krank, siech (хваравіты )
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Нямо́ глы Сл. ПЗБ , Сцяшк. ). Архаізм, параўн. ст.-чэш. nemohlý ’тс’, да магчы (Махэк₂ , 395), параўн. немагчы́ ’недамагаць’, німагушчы ’слабы’ (Сл. ПЗБ ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
руі́ на , -ы, мн. і́ н, ж.
1. звычайна мн.
2. перан. нямоглы чалавек (разм. ).
Стаць руінай.
|| прым. руі́ нны , -ая, -ае (да 1 знач. ).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
здо́ хлы
1. (пра жывёл ) veré ndet, krepí ert;
2. перан. нямоглы
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
◎ Нездале́ ка ’той, у каго мала фізічнай сілы’ (Янк. 3.), нездаляка ’тс’ (Пятк. 2 ), нездалётнік ’нямоглы , слабы чалавек’ (Янк. 3.), ад нездалёць , ніздалёць ’быць слабому здароўем, нядужаму, хвораму’ (Янк. 1; глус. , Янк. Мат. ), нездалётны ’нямоглы фізічны слабы’ (Янк. 1), з не здолець ’не адолець, не мець сілы што-небудзь зрабіць’; гл. здолець .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
mí ckrig, mí ckerig
a хвараві́ ты, сла́ бы, нямо́ глы , кво́ лы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)