няго́да

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. няго́да няго́ды
Р. няго́ды няго́д
Д. няго́дзе няго́дам
В. няго́ду няго́ды
Т. няго́дай
няго́даю		 няго́дамі
М. няго́дзе няго́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

няго́да ж., обл. нена́стье ср., непого́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няго́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. звычайна мн. (няго́ды, няго́д і ‑аў). Няшчасце, ліхая гадзіна; непрыемнасці. Прамінуў час бяды і нягод, Каб ён больш не прыходзіў ніколі! Астрэйка. Як ні кажы: удваіх усё-такі лягчэй жыццёвыя нягоды пераадольваць, чым аднаму. Ігнаценка.

2. Дрэннае надвор’е; непагода. На дварэ нягода крыху супакоілася. Вецер сціх, толькі церушыўся дробны рэдзенькі дождж. Чарнышэвіч. Цёплаю парою, калі не было нягоды, Канстанцін Міхайлавіч сядзеў заўсёды.. [пад вязам]. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няго́да ж

1. (няшчасце, непрыемнасці) Míssgeschick n -(e)s, -e; Únglück n -s, -e, Únbilden pl (высок);

няго́ды жыцця́ die Mühsal [die Únbilden] des Lébens; (непагода) Únwetter n -s, schléchtes Wetter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Няго́да ’непагода, непагадзь’ (Чач., Некр.; слонім., Арх. Бяльк.; петрык., Шатал.), него́да, нэго́да ’тс’ (ТС, Сл. Брэс.), ’непагадзь; бяда, няшчасце’ (Бяльк.), ’дрэннае надвор’е; нязгода’ (Гарэц.), ’дрэннае надвор’е; дрэнны настрой’ (Сл. ПЗБ), ’няшчасце, няўдача’ (Яруш.), укр. него́да ’дрэннае надвор’е, непагадзь’, рус. негода ’дрэннае надвор’е; дрэнны чалавек’, чэш. nehoda ’дрэннае надвор’е; няшчасны выпадак’, славац. nehoda ’няшчасце’, славен. negóda ’няшчасце, няшчасны выпадак; штосьці непрыемнае’, серб.-харв. нѐгода ’няшчасце’. Да *godъ (гл.) з першасным значэннем ’падыходзячы, спрыяльны час’. Распаўсюджанне тыпалагічнай мадэлі паводле матэрыялаў Лінгвістычнага атласа Еўропы гл.: Іанеска–Руксандою, Revue roumaine de linguistique, 28, 253–262. Параўн. пагода.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

невыго́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -го́д, ж.

1. пераважна мн. Адсутнасць, недахоп неабходных выгод.

Невыгоды кватэры.

2. Нягода, непрыемнасць; цяжкае становішча (разм.).

Невыгоды жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выпрабава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпрабаваць.

2. Няшчасце, нягода. Прайсці праз цяжкія выпрабаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

down​2 [daʊn] n. няшча́сце; няго́да; бяда́

♦

ups and downs узлёты і спа́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hardship [ˈhɑ:dʃɪp] n. няго́да, няста́ча;

It was no hardship to do this. Гэта было няцяжка зрабіць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Разняго́дзіцца ’устанавіцца негадзі’ (Янк. 2), ’раздажджыцца’ (Некр.). Ад няго́да (гл.) па ўзоры распаго́дзіцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)