нырцо́м

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
нырцо́м - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нырцо́м нареч. нырко́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нырцо́м, прысл.

Скачком апусціцца ў ваду з галавой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нырко́м нареч. нырцо́м;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нырэ́ц

‘птушка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нырэ́ц нырцы́
Р. нырца́ нырцо́ў
Д. нырцу́ нырца́м
В. нырца́ нырцо́ў
Т. нырцо́м нырца́мі
М. нырцы́ нырца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нырэ́ц

‘чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нырэ́ц нырцы́
Р. нырца́ нырцо́ў
Д. нырцу́ нырца́м
В. нырца́ нырцо́ў
Т. нырцо́м нырца́мі
М. нырцу́ нырца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нырэ́ц

‘скачок у ваду; прыём у боксе’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нырэ́ц нырцы́
Р. нырца́ нырцо́ў
Д. нырцу́ нырца́м
В. нырэ́ц нырцы́
Т. нырцо́м нырца́мі
М. нырцы́ нырца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Ныркаць ’даваць нырца; падглядваць’ (Касп.), ’пазіраць’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ), ныркнуць ’нырнуць’ (Мат. Гом.). Ад нырок ’скачок у ваду’, нырком ’нырцом’, гл. ныриць. Магчымы ўплыў з боку зіркаць ’кідаць погляд’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Нуро́к ’нырок, ныранне’ (Яруш.), ’від дзікай качкі’ (Сцяшк.), нюрок ’нырок, ныранне’ (Сл. ПЗБ), курком ’нырцом’ (Сл. ПЗБ), укр. нурок ’дзікая качка; нырок’, рус. курок ’выбоіна на дарозе’, польск. nurek ’нырок; нырэц; пануры чалавек’. Гл. нырок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)