ну́кнуць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ну́кну |
ну́кнем |
| 2-я ас. |
ну́кнеш |
ну́кнеце |
| 3-я ас. |
ну́кне |
ну́кнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ну́кнуў |
ну́кнулі |
| ж. |
ну́кнула |
| н. |
ну́кнула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ну́кні |
ну́кніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
ну́кнуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ну́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., на каго і без дап.
Разм. Аднакр. да нукаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пэ́нкнуць ’трэснуць, лопнуць, раскалоцца’ (любч., Нар. словатв.; слонім., Нар. лекс.; шчуч., З нар. сл.; Сл. ПЗБ), пэньк‑ нуць, тыкнуты, пэнькнутэ ’тс’ (Сл. Брэс., Сл. ПЗБ), тыкаць ’лопаць, трэскацца, пускаць’ (Сцяшк., Сцяц., Сл. ПЗБ), тыкацца ’лопацца’ (Сл. ПЗБ). Запазычана з польск. pęknąć, pękać ’тс’, паводле Банькоўскага (2, 538), чэшска-польскай арэальнай інавацыі ад *рокь ’бутон, пупышка’, не звязанай з *pukati (гл. пукаць) і не вядомай іншым славянскім мовам; інакш Брукнер, 403. Параўн. пукаць, нукнуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)