но́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. но́тка но́ткі
Р. но́ткі но́так
Д. но́тцы но́ткам
В. но́тку но́ткі
Т. но́ткай
но́ткаю		 но́ткамі
М. но́тцы но́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

но́тка но́тка, -кі ж.;

но́тка недове́рия но́тка недаве́р’я;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

но́тка ж., в разн. знач. но́тка;

ірані́чная н. — ирони́ческая но́тка;

н. жа́лю — но́тка жа́лости

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

но́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Памянш. да нота ​1 (у 2 і 4 знач.). Песня лілася роўна, налад[жа]на: канец кожнай ноткі .. на крыл[ах] разлятаўся ва ўсе бакі. Кулакоўскі. — Не верашчы! — кінуў Сузан, і ў голасе яго пачуліся зласлівыя ноткі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

но́тка ж:

з но́ткай сумне́ння [недаве́ру] mit éinem Ánflug von Zwéifel [Mísstrauen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

но́та¹, -ы, мн. -ы, нот, ж.

1. Умоўны графічны знак для запісу гукаў музыкі, а таксама гэты гук.

Высокая н.

Гучная н.

2. толькі мн. Тэкст музычнага твора ў нотным запісе.

Іграць па нотах.

3. перан. Тон, інтанацыя мовы, якія выражаюць якое-н. пачуццё.

Н. незадаволенасці ў голасе.

◊

Як па нотах — без цяжкасцей, вельмі лёгка.

|| памянш. но́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж. (да 1 і 3 знач.).

|| прым. но́тны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

недаве́рлівы недове́рчивый;

н. чалаве́к — недове́рчивый челове́к;

~вая но́тка — недове́рчивая но́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nutka

ж.

1. нотка;

2. перан. нотка; адценне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

overtone [ˈəʊvətəʊn] n.

1. mus. аберто́н

2. звыч. pl. но́тка, намёк, падтэ́кст;

political overtones паліты́чны падтэ́кст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tinge [tɪndʒ] n.

1. лёгкі акра́с, адце́нне, тон

2. налёт, след; пры́месь;

a tinge of irony ірані́чная но́тка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)