носа́рь зоол. наса́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наса́р, -ра́ м., зоол. носа́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Наса́р 1 (носа́р) ’насаты чалавек’ (ТС). Да нос (гл.).

Наса́р 2 (носа́рь) ’ёрш-насар, Acerina acerina’ (Жук.), носу́ра ’тс’ (Дэмб.), укр. носар, носарик, носурик, рус. носа́рь ’данскі ёрш’, польск. дыял. nosacz. Ад нос; паводле Каламіец, назва ўзнікла ў паўднёварускіх гаворках (Каламіец, Происх., 23).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)