но́жык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. но́жык но́жыкі
Р. но́жыка но́жыкаў
Д. но́жыку но́жыкам
В. но́жык но́жыкі
Т. но́жыкам но́жыкамі
М. но́жыку но́жыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

но́жык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і нож; невялікі нож.

Складаны н.

|| памянш. ласк. но́жычак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

но́жык м. но́жик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

но́жык, ‑а, м.

Тое, што і нож; невялікі нож. Скроб.. [дзядзька Яўтух] ножыкам бульбіну ды моўчкі хаваў сваю добрую ўсмешку ў сівых вусах. Бялевіч. Шура спыніўся, выняў з кішэні складаны ножык і тронкамі пастукаў у каменную сцяну. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

но́жык м (kléines) Mésser n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сцізо́рык, -а, мн. -і, -аў, м.

Невялікі складны ножык.

С. з штопарам і шылам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

но́жик но́жык, -ка м.; см. нож.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хва́цкі, -ая, -ае.

1. Удалы, спрытны.

Х. хлопец.

2. Вельмі добры, прыдатны для выкарыстання (разм.).

Х. ножык.

|| наз. хва́цкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

knife​1 [naɪf] n. (pl. knives) нож, но́жык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

но́жычак, ‑чка, м.

Памянш.-ласк. да ножык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)