неўраты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. неўраты́чны неўраты́чная неўраты́чнае неўраты́чныя
Р. неўраты́чнага неўраты́чнай
неўраты́чнае		 неўраты́чнага неўраты́чных
Д. неўраты́чнаму неўраты́чнай неўраты́чнаму неўраты́чным
В. неўраты́чны (неадуш.)
неўраты́чнага (адуш.)		 неўраты́чную неўраты́чнае неўраты́чныя (неадуш.)
неўраты́чных (адуш.)
Т. неўраты́чным неўраты́чнай
неўраты́чнаю		 неўраты́чным неўраты́чнымі
М. неўраты́чным неўраты́чнай неўраты́чным неўраты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неўраты́чны невроти́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неўраты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да неўрозу, звязаны з захворваннем неўрозам. Неўратычны стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўро́з, -у, м.

Захворванне, выкліканае расстройствам дзейнасці цэнтральнай нервовай сістэмы.

Н. сэрца.

|| прым. неўраты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

невроти́ческий неўраты́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

neurotic​2 [njʊəˈrɒtɪk] adj. неўраты́чны, нерво́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

neurótisch

a неўраты́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дысмарфафабі́я

(ад дыс- + марфа- + -фобія)

назойлівы неўратычны страх, звязаны з рэальнай або ўяўнай фізічнай заганай; у адрозненне ад дысмарфаманіі працякае звычайна без цяжкіх псіхічных расстройстваў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)