не́ф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. не́ф не́фы
Р. не́фа не́фаў
Д. не́фу не́фам
В. не́ф не́фы
Т. не́фам не́фамі
М. не́фе не́фах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неф м., архит. неф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неф архит. неф, род. не́фа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неф, ‑а, м.

Спец. Выцягнутая ўдаўжкі, звычайна прамавугольная, частка памяшкання, аддзеленая радам калон або слупоў.

[Фр. nef.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Неф (у архітэктуры) 2/72; 7/491

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

неф м. архіт. Schiff n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

неф

(фр. nef, ад лац. navis = карабель)

выцягнутая ўдоўжкі, звычайна прамавугольная частка памяшкання, абмежаваная радам калон або слупоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Неф К. 11/320

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

нэф (род. нэ́фу) м., архит. неф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)