несупы́нны, -ая, -ае.

Тое, што і няспынны.

|| наз. несупы́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

несупы́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. несупы́нны несупы́нная несупы́ннае несупы́нныя
Р. несупы́ннага несупы́ннай
несупы́ннае		 несупы́ннага несупы́нных
Д. несупы́ннаму несупы́ннай несупы́ннаму несупы́нным
В. несупы́нны (неадуш.)
несупы́ннага (адуш.)		 несупы́нную несупы́ннае несупы́нныя (неадуш.)
несупы́нных (адуш.)
Т. несупы́нным несупы́ннай
несупы́ннаю		 несупы́нным несупы́ннымі
М. несупы́нным несупы́ннай несупы́нным несупы́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

несупы́нны, см. няспы́нны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

несупы́нны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і няспынны. [Міхась].. выходзіў на вуліцу, у несупынную людскую плынь. Шахавец. На жаралістых камлях .. дубоў адбіла свае пячаці несупынная плынь часаў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несупынны гл. няспынны

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

unaufháltsam, únaufhaltsam

1.

a нястры́мны, несупы́нны

2.

adv нястры́мна, несупы́нна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

minutely

I [ˈmɪnətli]

1.

adj.

штохвілі́нны; несупы́нны, бесьперапы́нны, несьціха́ны

2.

adv.

штохвілі́ны, ка́жную хвілі́ну

II [maɪˈnu:tli]

adv.

падрабя́зна; дакла́дна; прэцызі́йна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ГРАВІТАЦЫ́ЙНЫ КАЛА́ПС,

працэс хуткага сціскання масіўных астрафізічных аб’ектаў пад уздзеяннем уласных сіл прыцягнення. Становіцца магчымым, калі гравітацыйнае поле мацнейшае за сілы ўнутранага ціску; набывае катастрафічныя рысы на заключнай стадыі тэрмаядз. эвалюцыі. Канчатковы вынік гравітацыйнага калапсу (белы карлік, нейтронная зорка, чорная дзіра) залежыць ад пачатковай масы аб’екта, які калапсуе.

У 1930-я г. ўстаноўлена, што для аб’ектаў, якія вычарпалі сваё тэрмаядз. паліва, існуюць крытычныя значэнні масы (ліміт Чандрасекара для белых карлікаў, ліміт Опенгеймера—Волкава для нейтронных зорак), залежныя ад хім. саставу і фіз. стану рэчыва, пасля перавышэння якіх устойлівыя канфігурацыі немагчымыя: пачынаецца бязмежнае гравітацыйнае сцісканне цела. Гравітацыйны калапс можа спыніцца за кошт выбуховага выкіду часткі рэчыва (да значэння масы, ніжэйшага за крытычнае), што суправаджаецца ўспышкай звышновай зоркі. Несупынны рэлятывісцкі гравітацыйны калапс вядзе да ўтварэння чорнай дзіры.

Літ.:

На переднем крае астрофизики: Пер. с англ. М., 1979;

Шапиро С.Л., Тьюколски С.А. Черные дыры, белые карлики и нейтронные звезды: Пер. с англ. Ч. 1—2. М., 1985.

М.М.Касцюковіч.

т. 5, с. 384

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)