нервю́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. нервю́ра нервю́ры
Р. нервю́ры нервю́р
Д. нервю́ры нервю́рам
В. нервю́ру нервю́ры
Т. нервю́рай
нервю́раю		 нервю́рамі
М. нервю́ры нервю́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нервю́ра ж., ав., архит. нервю́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нервю́ра ав. нервю́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нервю́ра, ‑ы, ж.

1. Характэрная асаблівасць архітэктурных канструкцый готыкі — пукатае рабро скляпення.

2. Элемент канструкцый крыла самалёта.

[Фр. nervure.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нервюра

т. 11, с. 292

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нервю́ра

(фр. nervure, ад лац. nervus = жыла, сухажылле)

1) характэрная для гатычных збудаванняў арка з абчасаных клінападобных камянёў або цаглін, якая ўмацоўвае рабро скляпення;

2) каркас крыла або апярэння самалёта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гурт​2

(ням. Gurt = пояс)

1) тое, што і нервюра 1;

2) рабро чаканнай манеты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ГУРТ

(ням. Gurt літар. пояс, папруга),

у гатычнай архітэктуры арка з абчасаных клінападобных камянёў ці цаглін, якая ўмацоўвае рэбры крыжовага, сеткаватага, зорчатага і інш. формы скляпення; тое, што і нервюра. Гуртам наз. таксама прафіляваную гарыз. цягу, якая расчляняе фасад будынка на ярусы.

т. 5, с. 538

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)