неразры́ўны, -ая, -ае.

Такі, што нельга раз’яднаць; непарыўны, непарушны.

Неразрыўная сувязь.

|| наз. неразры́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неразры́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. неразры́ўны неразры́ўная неразры́ўнае неразры́ўныя
Р. неразры́ўнага неразры́ўнай
неразры́ўнае		 неразры́ўнага неразры́ўных
Д. неразры́ўнаму неразры́ўнай неразры́ўнаму неразры́ўным
В. неразры́ўны (неадуш.)
неразры́ўнага (адуш.)		 неразры́ўную неразры́ўнае неразры́ўныя (неадуш.)
неразры́ўных (адуш.)
Т. неразры́ўным неразры́ўнай
неразры́ўнаю		 неразры́ўным неразры́ўнымі
М. неразры́ўным неразры́ўнай неразры́ўным неразры́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неразры́ўны

1. неразры́вный;

2. неразры́вный, неруши́мый; нерасторжи́мый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неразры́ўны, ‑ая, ‑ае.

Такі, што нельга раз’яднаць; непарыўны, непарушны (пра пачуцці, адносіны, сувязі і пад.). Неразрыўная дружба. Неразрыўныя вузы братэрства. □ Бязмежная адданасць справе і скромнасць шчырага працаўніка — вось дзве галоўныя рысы характару пагранічніка. Гэта, перш за ўсё, .. адзін з тых «вінцікаў», чыя ціхая праца, увесь неразрыўны ланцуг штодзённых маленькіх перамог вельмі часта губляецца ў громе і бляску. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неразры́ўны únzertrennlich, únzerreißbar, úntrennbar;

неразры́ўная су́вязь únlösbarer Zusámmenhang

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

неразры́вный неразры́ўны, непары́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нерасторжи́мый неразры́ўны; (нерушимый) непару́шны;

нерасторжи́мый догово́р неразры́ўны (непару́шны) дагаво́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nierozerwalny

неразрыўны, непарыўны;

nierozerwalny związek — неразрыўны саюз

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

неразры́ўна нареч. неразры́вно, неруши́мо; нерасторжи́мо; см. неразры́ўны 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неразры́ўнасць ж. неразры́вность, неруши́мость; нерасторжи́мость; см. неразры́ўны 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)