непрато́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
непрато́чны |
непрато́чная |
непрато́чнае |
непрато́чныя |
| Р. |
непрато́чнага |
непрато́чнай
непрато́чнае |
непрато́чнага |
непрато́чных |
| Д. |
непрато́чнаму |
непрато́чнай |
непрато́чнаму |
непрато́чным |
| В. |
непрато́чны (неадуш.)
непрато́чнага (адуш.) |
непрато́чную |
непрато́чнае |
непрато́чныя (неадуш.)
непрато́чных (адуш.) |
| Т. |
непрато́чным |
непрато́чнай
непрато́чнаю |
непрато́чным |
непрато́чнымі |
| М. |
непрато́чным |
непрато́чнай |
непрато́чным |
непрато́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
непрато́чны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае пратокі. Непраточнае возера.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непрото́чный непрато́чны;
непрото́чные во́ды непрато́чныя во́ды.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ЗАТО́Н,
1) доўгі непраточны заліў ракі, утвораны са старыцы, пратокі або аддзелены ад асн. рэчышча касой.
2) Прыродная або штучная рачная акваторыя для стаянкі і рамонту суднаў, ахаваная ад цячэння і крыгаходу.
т. 7, с. 8
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)