нео́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. нео́н
Р. нео́ну
Д. нео́ну
В. нео́н
Т. нео́нам
М. нео́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нео́н, -у, м.

Хімічны элемент, інертны газ без колеру і паху, які выкарыстоўваецца для напаўнення электрычных лямпачак, у сігнальных, рэкламных і пад. асвятляльных прыладах.

|| прым. нео́навы, -ая, -ае.

Неонавая лямпа.

Неонавае святло.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нео́н, -ну м., хим. нео́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нео́н хим. нео́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нео́н, ‑у, м.

Хімічны элемент, газ без колеру і паху (выкарыстоўваецца для напаўнення электрычных лямпачак, у сігнальных, рэкламных і пад. асвятляльных прыладах).

[Ад грэч. néos — новы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неон

т. 11, с. 285

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нео́н м хім Néon n -(s) (хім знак Ne)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нео́н

(н.-лац. neon, ад гр. neos = новы)

хімічны элемент, газ без колеру і паху, які выкарыстоўваецца ў электрычных лямпачках, рэкламных і іншых асвятляльных прыладах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

neon​1 [ˈni:ɒn] n. chem. нео́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Néon

n -s нео́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)