нелюбо́ў, -бві і -бо́ві, ж.
Непрыязнасць, непрыхільнасць.
Даўняя н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нелюбо́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
нелюбо́ў |
| Р. |
нелюбві́
нелюбо́ві |
| Д. |
нелюбві́
нелюбо́ві |
| В. |
нелюбо́ў |
| Т. |
нелюбо́ўю |
| М. |
нелюбві́
нелюбо́ві |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нелюбо́ў, -бві́ ж. нелюбо́вь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нелюбо́ў, ‑бві, ж.
Непрыязнасць, непрыхільнасць. Дагэтуль [Раю] больш хвалявала нелюбоў вучняў да Віктара Паўлавіча, чым яго прыдзіркі да Аляксея. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нелюбо́ў ж. Ábneigung f -; Wíderwille(n) m -(n)s; Ábscheu m -(e)s, рэдка f - (агіда)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
нелюбо́вь (неприязнь) нелюбо́ў, -бві ж.; нялю́басць, -ці ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
dislike1 [dɪsˈlaɪk] n. нелюбо́ў, нялю́басць; варо́жасць;
I took a dislike to him. Я неўзлюбіў яго.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
repugnance
[rɪˈpʌgnəns]
n.
мо́цная нелюбо́ў, няпры́язьнь; бры́дасьць, агі́да f. (да каго́-чаго́)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
odium
[ˈoʊdiəm]
n.
1) няна́вісьць, нелюбо́ў f.
2) папро́к -у m.; упі́ка f.; га́ньба, пля́ма f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пасты́ласць ’назалянне, дадзяванне’ (Яруш.), пастыля́цца, апастыля́цца ’лаяцца, сварыцца, задзірацца, рабіцца нязносным’ (ТСБМ, Нас.), пасты́льства ’ахаладжэнне, нелюбоў’, ’прыкрасць’, ’абрыдласць, нянавісць’ (Нас., Бяльк.), пасты́ліць ’рабіць каго-н. абрыдлым’, пасты́ленне ’непрыязь’ (Нас.), пастылю́жны ’надакучлівы’ (ветк., Мат. Гом.), пасты́лы(й) ’агідны’ абрыдлы’, ’нікчэмны’ (Нас., Бяльк., Ян.). Рус. кур. посты́лица, посты́лость, посты́леть, посты́лый ’нялюбы, нянавісны, агідны, брыдкі’. Усх.-бел.-рус. ізалекса; узыходзіць да стыць (гл.), рус. стыть, роднасных са словамі стыд, прастуда (Фасмер, 3, 789; Аткупшчыкоў, Из истории, 138–139).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)