Verbum

анлайнавы слоўнік

некурэ́ц

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

некурэ́ц, -рца́ м. некуря́щий;

ваго́н для ~рцо́ў — ваго́н для некуря́щих

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

некурэ́ц, ‑рца, м.

Чалавек, які не курыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

некурэ́ц м. Níchtraucher m -s, -;

ваго́н для некурцо́ў Níchtraucherwagen m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

non-smoker [ˌnɒnˈsməʊkə] n.

1. некурэ́ц

2. BrE ваго́н/купэ́ для некурцо́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Níchtraucher

m -s, - некурэ́ц

er ist ~ — ён не ку́рыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

niepalący

м. які не курыць; некурэц;

przedział dla ~ch — купэ для некурцоў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

некуря́щий

1. быть некуря́щим не куры́ць;

он челове́к некуря́щий ён не ку́рыць;

2. сущ. некурэ́ц, -рца́ м.;

ваго́н для некуря́щих ваго́н для некурцо́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)