некара́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
некара́льны |
некара́льная |
некара́льнае |
некара́льныя |
| Р. |
некара́льнага |
некара́льнай
некара́льнае |
некара́льнага |
некара́льных |
| Д. |
некара́льнаму |
некара́льнай |
некара́льнаму |
некара́льным |
| В. |
некара́льны (неадуш.)
некара́льнага (адуш.) |
некара́льную |
некара́льнае |
некара́льныя (неадуш.)
некара́льных (адуш.) |
| Т. |
некара́льным |
некара́льнай
некара́льнаю |
некара́льным |
некара́льнымі |
| М. |
некара́льным |
некара́льнай |
некара́льным |
некара́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
некара́льны юр. ненаказу́емый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
некара́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які не падлягае пакаранню. Некаральны ўчынак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ненаказу́емый юр. некара́льны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
niekaralny
niekaraln|y
некаральны;
przewinienie ~e — некаральная правіннасць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)