недаяда́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
недаяда́нне |
недаяда́нні |
| Р. |
недаяда́ння |
недаяда́нняў |
| Д. |
недаяда́нню |
недаяда́нням |
| В. |
недаяда́нне |
недаяда́нні |
| Т. |
недаяда́ннем |
недаяда́ннямі |
| М. |
недаяда́нні |
недаяда́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
недаяда́нне ср. недоеда́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
недаяда́нне, ‑я, н.
Недастатковае харчаванне. Ад недаядання худзеў твар, але гарэлі вочы прамяністым бляскам — юнак ішоў па храму навукі. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недаяда́нне н. Úntererhährung f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
недаяда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
Есці недастаткова; дрэнна харчавацца.
|| наз. недаяда́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
недоеда́ние недаяда́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Únterernährung
f - недаяда́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
undernourishment [ˌʌndəˈnʌrɪʃmənt] n. недастатко́вае кармле́нне, недако́рм; недаяда́нне, недастатко́вае харчава́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
niedożywienie
н. недастатковае харчаванне; недаяданне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
го́лад, -у, М -дзе, м.
1. Вострае адчуванне патрэбы ў ежы, а таксама працяглае недаяданне.
Памерці з голаду.
2. Адсутнасць ці недахоп прадуктаў харчавання ў выніку неўраджаю, засухі, вайны і пад.
Вайна нясе г. і разбурэнні.
3. перан. Увогуле недахоп чаго-н.
Кніжны г.
Г. на культурныя мерапрыемствы.
◊
Марыць голадам — даводзіць да знямогі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)