невучо́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. невучо́ны невучо́ная невучо́нае невучо́ныя
Р. невучо́нага невучо́най
невучо́нае		 невучо́нага невучо́ных
Д. невучо́наму невучо́най невучо́наму невучо́ным
В. невучо́ны (неадуш.)
невучо́нага (адуш.)		 невучо́ную невучо́нае невучо́ныя (неадуш.)
невучо́ных (адуш.)
Т. невучо́ным невучо́най
невучо́наю		 невучо́ным невучо́нымі
М. невучо́ным невучо́най невучо́ным невучо́ных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

не́учёный невучо́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nieuczony

1. невучоны; неадукаваны;

2. прасцяцкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пераця́міць ’перавучыцца’ (Шпіл.). Да пера- і цяміць ’кеміць’ (гл.), хаця семантыка аформілася пры ад’ідэацыі лексемы цёмны ’невучоны, няграматны’, г. зн. ’перамяніцца з няграматнага ў навучанага, кемлівага’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)