не́быль, -і, ж.

Тое, чаго не было, не бывае; небыліца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

не́быль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. не́быль
Р. не́былі
Д. не́былі
В. не́быль
Т. не́быллю
М. не́былі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

не́быль ж. не́быль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

не́быль, ‑і, ж.

Тое, чаго не было, не бывае; небыліца. [Бабейка:] — Няўжо, калі часам узвядуць на мяне якую небыль, ты не закінеш слова, Сямён Іванавіч? Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

не́быль ж was nie sein kann; гл небыліца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

tall story [ˌtɔ:lˈstɔ:ri] n. infml вы́думка, не́быль, небылі́ца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ро́сказні ’несур’ёзныя расказы, якім не трэба давяраць’ (Растарг.). З рус. ро́ссказни ’небыль, байкі, выдумкі’, параўн. урал. расказня́ ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fable [ˈfeɪbl] n.

1. ба́йка;

Aesop’s fables ба́йкі Эзо́па

2. не́быль, небылі́ца; ка́зка

3. леге́нда, міф

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

far-fetched [ˌfɑ:ˈfetʃt] adj. ненатура́льны, шту́чны; наця́гнуты;

far-fetched comparison наця́гнутае параўна́нне;

a far-fetched story не́быль; вы́думка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ба́йка 1 ’казка, басня, небыль’ (Нас., Шат., Касп., Бяльк.), ’гаворка, мова’ (Хрэст. дыял., 333). Рус. ба́йка, укр. ба́йка і г. д. (гл. Шанскі, 1, Б, 12–13). Слав. bajьka, вытворнае з суфіксам ‑ьka ад *bajati ’гаварыць; вядзьмарыць’. Махэк₁, 22; Слаўскі, 1, 25. Ужо ў ст.-бел. мове: ’казка, басня, выдумка’ (Нас. гіст.), ’выдумка’ (Бярында, 5).

Ба́йка 2 ’саматканая спадніца’ (Бяльк.), спадніца, сатканая з ільну і сукна’ (ДАБМ, 934), ба́йка ’від тканіны’, рус., укр. ба́йка. Запазычанне з польск. baja, bajka ’тс’ (< гал., ням. baai, Boi < лац. badius светла-карычневы’). Гл. Фасмер, 1, 107; Шанскі, 1, Б, 12. Параўн. баёвік (баечка, баю́ўка).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)