наўтафо́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. наўтафо́н наўтафо́ны
Р. наўтафо́на наўтафо́наў
Д. наўтафо́ну наўтафо́нам
В. наўтафо́н наўтафо́ны
Т. наўтафо́нам наўтафо́намі
М. наўтафо́не наўтафо́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наўтафо́н м., мор. наутофо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наўтафо́н

(ад гр. nautes = марак + -фон)

электраакустычны прыбор на маяку для падачы гукавых сігналаў суднам у час туману або пахмурнай пагоды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

наутофо́н мор. наўтафо́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)