наўскасы́

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
наўскасы́ - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наўскасы́

прыназоўнік

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наўскасы́ нареч., предлог, см. наўскася́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наўскасы́, прысл.

Разм. Тое, што і наўскасяк (у 1 знач.). Вось маланка зігзагамі наўскасы прабегла па небе, і раскацісты грукат пракаціўся па небе. С. Александровіч. — Ты тычкі пусціў наўскасы, — гаворыць Яўхім, — дык з таго канца ні то што паўсажня, а на цэлую ляйчыну ты ў маё залез. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наискосо́к разг. и на́искось нареч. наўскася́к, наўскасы́, наўско́с.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

obliquely

[əˈbli:kli]

adv.

наўско́с, наўскасы́, наўскася́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ukośnie

наўскасяк, наўскасы, наўскос; па дыяганалі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

schräg

1.

a ко́сы, нахі́лены

2.

adv наўско́с, наўскася́к, наўскасы́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

aslant

[əˈslænt]

1.

adv.

уко́сна, ко́са; наўскася́к, наўскасы́, наўко́с

2.

prep.

упо́перак, наўко́с

3.

adj.

уко́сны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Наўскаса́ ’коса, наўскасяк’ (Юрч.), наўскасы ’тс’ (Сл. ПЗБ), на́ўскась, наўскось ’тс’ (Пятк. 2, Юрч., Бяльк., Растарг.), наўскасяк ’тс’ (ТСБМ, ТС, Растарг.), наўкасякі ’тс’ (Ян.). Паводле Шубы (Прыслоўе, 158), ад *ускася, ускасы і пад., якія не ўжываюцца ў сучаснай беларускай мове. Да коса, касы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)