Наёмная праца 5/410; 7/376

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

наёмная армія

т. 11, с. 124

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

наёмная праца

т. 11, с. 124

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

наёмны, -ая, -ае.

1. Які працуе па найме або які выконваецца наёмнай сілай.

Н. рабочы.

Наёмная праца.

2. Які здаецца ў наём за пэўную плату.

Наёмная кватэра.

3. Падкуплены, прадажны.

Н. забойца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

на́ймічка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Наёмная работніца, служанка; парабчанка.

Панская н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

на́ймічка ж. (наёмная работница) прислу́га, служа́нка; найми́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наёмны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да найму. Наёмная плата. // Які адбываецца, робіцца на аснове найму. Наёмная праца.

2. Які працуе, служыць у наймах. Наёмны салдат. □ Манапалістычная буржуазія імкнецца да максімальнага павелічэння нормы прыбавачнай вартасці за кошт .. перанапружвання фізічных сіл наёмных рабочых. «Звязда».

3. Які здаецца ці наймаецца за плату, не свой. Наёмная кватэра.

4. перан. Падкуплены, прадажны. Наёмны забойца. Наёмны шпіён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наё́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наё́мны наё́мная наё́мнае наё́мныя
Р. наё́мнага наё́мнай
наё́мнае		 наё́мнага наё́мных
Д. наё́мнаму наё́мнай наё́мнаму наё́мным
В. наё́мны (неадуш.)
наё́мнага (адуш.)		 наё́мную наё́мнае наё́мныя (неадуш.)
наё́мных (адуш.)
Т. наё́мным наё́мнай
наё́мнаю		 наё́мным наё́мнымі
М. наё́мным наё́мнай наё́мным наё́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Lóhnarbeit

f - наёмная пра́ца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lodging [ˈlɒdʒɪŋ] n.

1. (часовае) жыллё

2. pl. lodgings наёмная кватэ́ра;

He lives in lodgings. Ён здымае кватэру.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)