Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
нача́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Асоба, якая ўзначальвае што-н., кіруе чым-н.
|| ж.нача́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц (разм.).
|| прым.нача́льніцкі, -ая, -ае.
Н. загад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нача́льнікм. нача́льник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нача́льнік, ‑а, м.
Асоба, якая ўзначальвае што‑н., кіруе, загадвае чым‑н. Начальнік заставы .. поглядам ваеннага чалавека акінуў дзеда Талаша з галавы да ног.Колас.На голас афіцэра выскачыў з сянец дзяншчык, але начальнік махнуў яму рукой і той падаўся назад у хату.Лынькоў.Чырвоная шапка начальніка толькі мільгане на пероне, а потым і знікне за дзвярыма станцыі.Пестрак.
•••
Земскі начальнік — службовая асоба ў сельскай мясцовасці ў дарэвалюцыйнай Расіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нача́льнікм
1. Vórgesetzte (sub) m -n, -n, Chef [ʃɛf] m -s, -s; Léiter m -s, -, Führer m -s, -;
нача́льнік ста́нцыічыг Statiónsvorsteher m -s, -;
нача́льнік цягніка́ Zúgführer m -s, -;
нача́льнік аддзе́ла Abtéilungsleiter m -s, -;
2.вайск Beféhlshaber m -s, -;
нача́льнік шта́ба Stábschef m -s, -s; Chef des Stábes
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Нача́льнік ’хто кіруе, загадвае чым-небудзь’ (Яруш., Бяльк., Сл. ПЗБ, Некр. і Байк., БРС, ТСБМ), параўн.: nastaulaju naczalnikam nad waŭkami (Пятк. 2, 144), укр., рус.нача́льник ’тс’, польск.naczélnik ’хто стаіць на чале, кіраўнік, правадыр’, чэш.načelnik ’тс’, славац.načelnik, славен.načelnik, серб.-харв.на́челник, балг.нача́лник, макед.началник. Са ст.-слав.начѧльникъ ’правадыр, кіраўнік’ ад начѧло ’пачатак’, параўн. рус.под нача́лом ’пад кіраўніцтвам’; для шэрагу славянскіх моў дапускаецца змяшэнне асноў načęti, načьnǫ ’пачаць’ і čelo ’лоб, пярэдняе месца’ (гл. чало), параўн. на чале, польск.na czele, славен.na čelu ’на першым месцы, пад кіраўніцтвам’, гл. Бязлай, 2, 210; Махэк₂, 97 і інш.; параўн. таксама польск.naczelnik ’павязка на лоб; рамень у вуздэчцы, што знаходзіцца на ілбе ў каня’, якое разам з naczelnik ’загадчык, кіраўнік, камандзір’ выводзяць ад czoło, гл. Брукнер, 80; Варш сл., 3, 24.