нацу́біць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нацу́блю нацу́бім
2-я ас. нацу́біш нацу́біце
3-я ас. нацу́біць нацу́бяць
Прошлы час
м. нацу́біў нацу́білі
ж. нацу́біла
н. нацу́біла
Загадны лад
2-я ас. нацу́б нацу́бце
Дзеепрыслоўе
прош. час нацу́біўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Нацу́біць ’накласці многа’ (Жд. 2). Да цубіць ’біць, лупцаваць’ паводле распаўсюджанай мадэлі біць — набіць ’адлупцаваць’ і ’накласці многа’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)