нацме́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нацме́н нацме́ны
Р. нацме́на нацме́наў
Д. нацме́ну нацме́нам
В. нацме́на нацме́наў
Т. нацме́нам нацме́намі
М. нацме́не нацме́нах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нацме́н м., разг., уст. нацме́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нацме́н разг. нацме́н, -на м.; см. нацменьшинство́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)