натрубі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
натрублю́ся |
натру́бімся |
| 2-я ас. |
натру́бішся |
натру́біцеся |
| 3-я ас. |
натру́біцца |
натру́бяцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
натрубі́ўся |
натрубі́ліся |
| ж. |
натрубі́лася |
| н. |
натрубі́лася |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
натрубі́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
натрубі́цца сов., разг. натруби́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
натрубі́цца, ‑трублюся, ‑трубішся, ‑трубіцца; зак.
Разм.
1. Патрубіць многа, уволю. Натрубіўся за дзень, аж у галаве звініць.
2. Груб. Наесціся, напхацца. Натрубіцца кашы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Натрубі́цца ’наесціся да адвалу, да болі ў жываце’ (полац., Нар. сл.), экспр. ’напіцца’ (ТС). Да трубі́ць — іранічна ’есці, піць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
натруби́ться прост. натрубі́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)