натра́ўшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
натра́ўшчык |
натра́ўшчыкі |
| Р. |
натра́ўшчыка |
натра́ўшчыкаў |
| Д. |
натра́ўшчыку |
натра́ўшчыкам |
| В. |
натра́ўшчыка |
натра́ўшчыкаў |
| Т. |
натра́ўшчыкам |
натра́ўшчыкамі |
| М. |
натра́ўшчыку |
натра́ўшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
натра́ўшчык м., спец. натра́вщик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
натра́ўшчык, ‑а, м.
Спец. Рабочы, спецыяліст па натраўцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
натра́вщик спец. натра́ўшчык, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
натра́ўшчыца, ‑ы, ж.
Спец. Жан. да натраўшчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)