ната́рыус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Службовая асоба, якая ажыццяўляе натарыяльныя дзеянні, акты.

Дзяржаўны н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ната́рыус

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ната́рыус ната́рыусы
Р. ната́рыуса ната́рыусаў
Д. ната́рыусу ната́рыусам
В. ната́рыуса ната́рыусаў
Т. ната́рыусам ната́рыусамі
М. ната́рыусе ната́рыусах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ната́рыус м. нота́риус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Натарыус 7/441

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ната́рыус, ‑а, м.

Службовая асоба, якая ажыццяўляе натарыяльныя дзеянні.

[Ад лац. notarius — пісар, сакратар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натарыус

т. 11, с. 206

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ната́рыус м. юрыд. Notár m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ната́рыус

(лац. notarius = пісар, сакратар)

службовая асоба, якая засведчвае і афармляе розныя юрыдычныя дакументы, акты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ната́рыус

(п.-лац. notarius)

службовая асоба, якая засведчвае і афармляе розныя юрыдычныя дакументы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

нота́риус ната́рыус, -са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)