было́я́сна, а по́тым ~нула — бы́ло я́сно, а пото́м ста́ло па́смурно
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
насу́нуць, ‑суну, ‑сунеш, ‑суне; зак.
1.чаго. Нассоўваць у адно месца нейкую колькасць чаго‑н. Насунуць кучу лісця. □ З кулямётам трэба было быць цяпер наверсе, за брустверам, які, спяшаючыся, рабілі ўчора вечарам, насунуўшы лапатамі жвіру.Пташнікаў.
2.што. Закрыць, засланіць чым‑н. каго‑, што‑н. Хлопцы селі [у самалёт]. Лётчык насунуў над імі цэлулойдны каўпак, памахаў рукою партызанам.Новікаў.Насунуўшы на вочы шчыток, працуе электразваршчык.Дадзіёмаў.Вера нічога не адказала, толькі ніжэй насунула хустку на вочы.Федасеенка.
3.што. Разм. Надзець, уссунуць на што‑н. [Гаспадар] насунуў на ногі апоркі і выйшаў з-за шырмы.Лупсякоў.Сын неахвотна ўзняўся, насунуў шлем, апрануў новы д[о]ўгі кажух і пайшоў.Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насу́нуць:
насу́нуць бро́вы die Áugenbrauern zusámmenziehen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
насо́ўвацьгл.насунуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
надви́нутьсов.насу́нуць, мног. панасо́ўваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
насо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак.данасунуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насу́нуты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым.зал.пр.аднасунуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)