насме́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які любіць насміхацца з каго-, чаго-н.

|| ж. насме́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насме́шнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. насме́шнік насме́шнікі
Р. насме́шніка насме́шнікаў
Д. насме́шніку насме́шнікам
В. насме́шніка насме́шнікаў
Т. насме́шнікам насме́шнікамі
М. насме́шніку насме́шніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насме́шнік м. насме́шник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насме́шнік, ‑а, м.

Чалавек, які любіць насміхацца з каго‑, чаго‑н. Злыя насмешнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насме́шнік м. разм. Spötter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

насме́шник насме́шнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насме́шніца, ‑ы, ж.

Жан. да насмешнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

quizzer [ˈkwɪzə] n. насме́шнік; выскаля́ка, вы́шчарка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Spötter

m -s, - насме́шнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

satiric(al) [səˈtɪrɪk(l)] adj. сатыры́чны, насме́шлівы, з’е́длівы;

satirical writers пісьме́ннікі-саты́рыкі;

a satirical person насме́шнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)