Verbum

ośmielić się

ośmiel|ić się

зак. асмеліцца, насмеліцца, адважыцца, наважыцца;

~ę się zauważyć, że ... — вазьму на сябе смеласць заўважыць, што...;

ona nie ~iłaby się tego zrobić — яна не наважылася б гэта зрабіць

odwaga

odwag|a

ж. адвага, смеласць, мужнасць;

~a cywilna — грамадзянская мужнасць;

nabrać ~i — адважыцца, асмеліцца;

brak mi ~i — мне не хапае смеласці;

mieć ~ę co zrobić — мець адвагу (мужнасць; смеласць) зрабіць што;

zdobyć się na ~ę — сабрацца з духам, насмеліцца, наважыцца;

~i! — смялей!; будзь мужны!