наслоены - Пошук

насло́ены

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	насло́ены	насло́еная	насло́енае	насло́еныя
Р.	насло́енага	насло́енай насло́енае	насло́енага	насло́еных
Д.	насло́енаму	насло́енай	насло́енаму	насло́еным
В.	насло́ены (неадуш.) насло́енага (адуш.)	насло́еную	насло́енае	насло́еныя (неадуш.) насло́еных (адуш.)
Т.	насло́еным	насло́енай насло́енаю	насло́еным	насло́енымі
М.	насло́еным	насло́енай	насло́еным	насло́еных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насло́ены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	насло́ены	насло́еная	насло́енае	насло́еныя
Р.	насло́енага	насло́енай насло́енае	насло́енага	насло́еных
Д.	насло́енаму	насло́енай	насло́енаму	насло́еным
В.	насло́ены (неадуш.) насло́енага (адуш.)	насло́еную	насло́енае	насло́еныя (неадуш.) насло́еных (адуш.)
Т.	насло́еным	насло́енай насло́енаю	насло́еным	насло́енымі
М.	насло́еным	насло́енай	насло́еным	насло́еных

Кароткая форма: насло́ена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насло́ены наслоённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насло́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наслаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наслоённый насло́ены, напластава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пле́на, плена, плёнка, плёначка ’тонкая шчарбінка або лускавінка на метале’ (Нас.), ’трэшчынка ляза касы, сякеры’ (ТС), параўн. рус. плена ’трэшчынка, наслоены лісточак, бліскаўка ў метале ці камені (напр., лабрадарыт)’, польск. płoń ’пелька’, plonio, чэш. дыял. plena ’шчарбінка ў жалезе’, pleń ’шчарбінка на сякеры’, славац. plena ’тс’, славен. plėna ’шчарбінка ў жалезе’, серб.-харв. шток, plena ’трухлявае месца ў дрэве’, plen(ß)vt plenav ’дрэнна каваны, са шчарбінамі’, ’рыхлы, дуплісты’, балг. плена ’трэшчына, шчыліна’. Паводле Махэка, першаснае значэнне лексемы — як у рус. плець ’зярнятка попелу (у адлітым метале)’, роднасным яму з’яўляецца літ. plėnys попел’, лат. pienes ’белы попел на вуголлі’, а таксама ст.-грэч. σπληδός, σποδός ’попел’ (Махэк₂, 458). Фасмер (3, 278) і інш. (тамсама) супастаўляюць з лат. plova ’неглыбокая трэшчына ў метале’, якое звязваюць з лат. piene ’гаралы акаліна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum